Zabytki w Pabianicach

Dwór Kapituły Krakowskiej został wybudowany w latach 1566-1577 z inicjatywy kanoniki Stanisława Dąbrowskiego. Ówcześni właściciele dworu - regensi kapituły krakowskiej - byli zarządcami dóbr pabianickich, co sprawia, że jest to jeden z najcenniejszych zabytków polskiej architektury XVI wieku.

W Pabianicach przy ul. Lipowej można zobaczyć kompleks budynków, należących niegdyś do spółki "Bracia Baruchowie". Przedsiębiorstwo zajmowało się produkcją tkanin i zajmowało trzecie pod względem rozmiarów produkcji i zatrudnienia miejsce w Pabianicach.

Budynek wybudowany w stylu łużyckim w pierwszej połowie XIX wieku stanowi prawdziwą ikonę Pabianic. Przysłupowa konstrukcja z arkadowymi wnękami już z daleka przyciąga uwagę, zachęcając do zajrzenia, co znajduje się w środku.

Został wzniesiony w miejscu drewnianego kościoła parafialnego, który spłonął w pożarze miasta w 1532 roku. Decyzją kanonika krakowskiego Pawła Dębskiego w latach 1583 - 1588 wybudowano murowaną świątynię wg projektu i wykonania Ambrożego Włocha, nawiązującą kształtem do katedry płockiej. 

Budynek dworcowy zbudowany z czerwonej cegły pochodzi z okresu powstania na naszym terenie kolei w 1901 r. Jest typowym przykładem budownictwa kolejowego carskiej Rosji. W okresie międzywojennym kolej stała się powszechnym środkiem komunikacji, z którego coraz częściej korzystali pabianiczanie.

Historia cmentarza parafii ewangelicko-augsburskiej łączy się z założeniem gminy w 1818 roku, lub regulacją miasta w 1823 roku. Wytyczony w sąsiedztwie istniejącego już cmentarza katolickiego, na gruntach należących do parafii rzymsko-katolickiej. Dzisiejszy cmentarz częściowo odgrodzony jest od katolickiego ceglanym, otynkowanym murem.

Budynek wzniesiony w stylu eklektycznym w 1883 roku. Znajduje się w nim wiele dzieł sztuki, w tym zabytkowe meble, obrazy, drzeworyty, miedzioryty, przedmioty sztuki orientalnej. Obecnie stanowi on siedzibę władz powiatu pabianickiego i częściowo jest udostępniony dla zwiedzających.