Na Piotrkowskiej odsłonięto kolejną gwiazdę. Należy do reżysera Andrzeja Barańskiego [ZDJĘCIA]

Nowa gwiazda na ul. Piotrkowskiej „powędrowała” do Andrzeja Barańskiego

– Właśnie dokonuje się, moim zdaniem, najwyższa forma uznania dla filmowca w Polsce – odsłonięcia gwiazdy w sercu Łodzi filmowej. Ta gwiazda jest symbolem uznania dla twórcy, a także podkreśleniem jego głębokich związków z Łodzią

– mówił Marcin Derengowski, zastępca Wydziału Kultury UMŁ.

Przypomniał też, że w twórczości Andrzeja Barańskiego nie brakuje też Łodzi jako swoistej bohaterki filmów kręconych przez reżysera. 

– Kawalerskie życie na obczyźnie to chyba najbardziej łódzka z pana fabuł – bohater, młody emigrant z Wielkopolski, jeździ po Niemczech na początku XX w. w poszukiwaniu lepszego życia, a w rzeczywistości prawie nie opuszcza Łodzi. Film kręcono na Księżym Młynie, w Uniontexie i elektrowni Scheiblera, przędzalni Poznańskiego przy Ogrodowej, Pałacu Biedermanna przy Franciszkańskiej

– wskazywał dalej Derengowski.

Andrzej Barański jest laureatem wielu nagród, o czym przypomniała jedna z jego współpracowniczek. Zdobył m.in. Złoty Glan na Festiwalu Twórców „Powiększenie” w Łodzi (2006), nagrody Vitae Valor za całokształt twórczości (2007),Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2011), a także Platynowych Lwów w Gdyni (2020).

– W tym roku mija 50 lat od fabularnego debiutu Andrzeja Barańskiego. Dziękuję, panie Andrzeju, za pana wiecznie żywe i aktualne kino

– mówiła aktorka Grażyna Suchocka.

Andrzej Barański: „Jestem tutaj i chcę być”

– Jestem łodzianinem z dosyć długą przerwą. Byłem zameldowany w Łodzi na stałe, na papierze, ale dzisiejszą uroczystość traktuję jako takie mocne, wręcz betonowe zameldowanie w Łodzi, którego już się nie da zmienić

– mówił reżyser podczas uroczystości.

Kilkadziesiąt lat swojego życia związał z Łodzią i – jak wyznał dziś reżyser – był to najpiękniejszy okres w jego życiu, a odznaczenie go gwiazdą na ul. Piotrkowskiej ma dla niego szczególne znaczenie.

– Moja trzydziestoletnia obecność w Łodzi to, mogę śmiało teraz powiedzieć, najpiękniejszy okres pracy i życia. Patrzę na Piotrkowską i to szczęście, które tu miałem, spacerować ze swoją żoną. Szkoda tylko, że wszystko minęło. Miło mi, że to jest właśnie tego rodzaju nagroda, największa jeśli chodzi o jakieś wymiary czasowe

– wspominał i dziękował Barański.