Inicjatorem budowy był Stanisław Dąbrowski
Wzniesiony w XVI stuleciu jako miejsce pracy i zamieszkania dla zarządców majątku należącego do kapituły krakowskiej, do dziś przyciąga uwagę swoim wyjątkowym połączeniem funkcji mieszkalnej, administracyjnej i obronnej. Choć nie imponuje rozmiarami jak wielkie zamki czy rezydencje magnackie, jego dzieje i architektura sprawiają, że pozostaje kluczowym świadkiem historii zarówno miasta, jak i okolicy.Inicjatorem budowy był Stanisław Dąbrowski - kanonik krakowski i administrator pabianickich dóbr kościelnych. Prace rozpoczęto w latach 1565-1571, a nad ich realizacją czuwał murator Wawrzyniec Lorek. W budowie udział brali również miejscowi rzemieślnicy: malarz Melchior, stolarz Hanusz oraz kamieniarz Jerzy z Lutomierska. Dwór nie był prywatną siedzibą szlachcica, lecz pełnił rolę centrum zarządzania majątkiem kapituły. Równocześnie odgrywał rolę obronną - otoczony został fosą, ogrodzeniem i pilnowany przez konnych strażników.
- To miejsce ma niepowtarzalny klimat. Renesansowy dwór z charakterystyczną attyką i narożnymi alkierzami sam w sobie stanowi architektoniczne dzieło sztuki. Od 1948 roku mieści się tu nasze muzeum i każdy, kto przekracza jego próg, od razu odczuwa obecność historii
- mówi Ryszard Adamczyk, dyrektor Muzeum Miasta Pabianic.
Wzniesiony na planie niemal kwadratu
Budynek reprezentuje klasyczny przykład polskiej architektury renesansowej. Wzniesiony na planie niemal kwadratu, z masywnymi murami i wieżyczkami ze strzelnicami w narożach, zwieńczony jest ozdobną attyką, skrywającą dach czterospadowy. W środku zachowały się kolebkowe sklepienia, a jedna z wnęk kryje inskrypcję
"Sic transit gloria mundi" - "Tak przemija chwała świata"
Po III rozbiorze Polski i przejęciu Pabianic przez władze carskie, budynek zmienił swoją funkcję - stał się siedzibą władz miejskich. Od 1948 roku mieści się tu muzeum, które tchnęło nowe życie w zabytkową przestrzeń. Obiekt nie jest już tylko pomnikiem przeszłości, ale miejscem aktywnego kontaktu z historią.
Współczesne wystawy muzealne prezentują bogaty obraz dziejów miasta. Szczególne miejsce zajmuje XIX-wieczny rozdział przemysłowy - kiedy Pabianice były ważnym ośrodkiem włókiennictwa. Wśród eksponatów znajdują się m.in. krosna, urządzenia tkackie, próbki tkanin, dokumenty i zdjęcia z epoki. Kolekcję uzupełniają przedmioty etnograficzne, sprzęty codziennego użytku oraz unikalne obiekty, jak afrykański strój czarownika czy rzymski hełm legionisty - jedyny tego typu zabytek odnaleziony na polskich ziemiach.
Tajemnicza historia księżniczki Pabianki
Z lokalnych legend największą sławą cieszy się historia księżniczki Pabianki. Choć odziedziczyła wielkie bogactwa, cierpiała z powodu zdeformowanych ust i unikała towarzystwa. Aby móc uczestniczyć w mszach bez bycia zauważoną, zleciła wykopanie tunelu łączącego dwór z kościołem św. Mateusza. W podziemnej kaplicy znajdowała ukojenie w modlitwie, z dala od ludzkich spojrzeń. Według podań to właśnie od jej imienia wywodzi się nazwa miasta. Dziś na pabianickim rynku stoi rzeźba upamiętniająca tajemniczą Pabiankę.W 2023 roku muzeum otrzymało 35 tys. zł dotacji z budżetu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego. Środki te, przyznane w ramach programu "Łódzkie dla zabytków", przeznaczono na remont fragmentu dachu, co pozwoliło zabezpieczyć jedną z najstarszych części zabytkowego obiektu.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.