Czym jest SIBO?
SIBO to skrót od anglojęzycznej nazwy choroby Small Intestinal Bacterial Overgrowth, czyli przerostu bakterii w jelicie cienkim. Możemy mówić o zespole rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, który charakteryzuje się występowaniem objawów żołądkowo-jelitowych wynikających ze stanu dysbiozy. Dochodzi wówczas do zaburzenia równowagi bakteryjnej w jelicie cienkim.W zależności od stopnia, w jakim nasilony jest rozrost bakterii, objawy SIBO mogą być zróżnicowane. U chorych dochodzi do:
- wzdęć,
- nadmiernego oddawania gazów,
- bólów brzucha,
- zaburzeń trawienia i wchłaniania,
- zaburzeń motoryki jelitowej,
- biegunek,
- odbijania,
- niestrawności.
Mogą mieć różny czas trwania, częstotliwość występowania i nasilenie.
W wyniku rozwoju SIBO u chorych może pojawić się wzmożona fermentacja węglowodanów. Gazy powodują napinanie ścian jelita, w wyniku czego chory odczuwa dyskomfort i bóle w jamie brzusznej. Z uwagi na obecność nadmiernej ilości gazów w diagnostyce SIBO wykorzystywane są testy oddechowe.
Testy SIBO – na czym polegają?
Przy diagnozowaniu pacjentów z SIBO używany jest wodorowy test oddechowy. Badanie to polega na oznaczeniu poziomu gazów w wydychanym powietrzu, po doustnym podaniu laktulozy lub glukozy. Oznaczane są takie gazy jak wodór i/lub metan. Badanie jest bezpieczne, całkowicie bezinwazyjne.W związku z tym, że komórki ludzkie nie wytwarzają wodoru ani metanu, to obecność takich gazów w wydychanym powietrzu wskazuje, że dochodzi do metabolizmu niestrawionych węglowodanów przez drobnoustroje jelitowe.
Inne badania na SIBO
Oprócz wodorowych testów oddechowych istnieją i inne testy diagnostyczne na SIBO. Są one jednak rozpowszechnione właściwie wyłącznie w Stanach Zjednoczonych. To badania inwazyjne, które polegają na pobraniu próbki na posiew z aspiratu treści z dwunastnicy. Pobieranie materiału do badania odbywa się w trakcie gastroskopii i wymaga wysokiej precyzji w działaniu lekarza wykonującego ją. Zgodność takich skomplikowanych diagnostyk aspiratów jelita cienkiego z testami oddechowymi wynosi około 65%.Testy wodorowe oddechowe nie zawsze dają jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy pacjent choruje na SIBO.
Przygotowanie do badania SIBO
Zanim dojdzie do zastosowania wodorowego testu oddechowego w diagnostyce SIBO, pacjent powinien odstawić leki – zwłaszcza antybiotyki i prokinetyki. Muszą być one odstawione co najmniej na 4 tygodnie przed planowanym badaniem. Natomiast przy długotrwałym stosowaniu probiotyków lub epizodu biegunki infekcyjnej należy odczekać około 2 tygodnie do testu na SIBO.Na tydzień przed testem kategorycznie pacjent musi odstawić inhibitory pompy protonowej, a na ten czas może on przyjmować inne leki, w ramach tzw. terapii pomostowej.
Wyniki testu wodorowego oddechowego
Po wykonaniu wodorowego testu oddechowego zgodnie z obowiązującymi referencyjnymi wytycznymi amerykańskimi można rozpoznać:
- SIBO – jeśli następuje wzrost stężenia wodoru o ≥ 20 ppm w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu 90 minut od rozpoczęcia pomiaru po podaniu doustnym 75 g glukozy lub 10 g laktulozy.
- SIBO metanowe lub IMO, tj. zespół rozrostu metanogenów w jelitach – jeśli następuje wzrost stężenia metanu ≥ 10 ppm po podaniu glukozy lub laktulozy bez względu na moment dokonania pomiaru.
Leczenie pacjentów z SIBO jest niestety długotrwałe i skomplikowane. Musi być indywidualnie dopasowane do stanu pacjenta. Podstawą leczenia są antybiotyki oraz odpowiednia dieta z małą zawartością oligo-, di- oraz monosacharydów czy polioli.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.