Do protestu stoczniowców i górników przyłączyło się większość łódzkich przedsiębiorstw i zakładów pracy, w tym Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. Mijają 44 lata od strajku pracowników transportu zbiorowego w Łodzi.
Solidarność mieszkańców i pracowników MPK
Na czele komitetu strajkowego, który powstał w łódzkim MPK, stanął kierowca autobusu, pierwszy szef łódzkiej Solidarności i członek komisji krajowej związku – Andrzej Słowik.Według lidera strajk odniósł sukces, dlatego, że najpierw delegacja z Łodzi pojechała przekazać poparcie stoczniowcom. Dopiero później wysunięto konkretne żądania płacowe, socjalne i społeczne w MPK w Łodzi.
Mimo braku transportu publicznego mieszkańcy wspierali strajkujących. Zaopatrywali ich w jedzenie. Pieczywo docierało do strajkujących fundowane przez piekarnie lub kupowane w sklepach ze składek mieszkańców Łodzi.
Strajk MPK Łódź
Strajk rozpoczęli 25 sierpnia pracownicy Zakładu Transportu i Sprzętu MPK. Trzy dni wcześniej przekazali dyrekcji swoje żądania o charakterze ekonomicznym i domagali się ich spełnienia. Obietnica dyrektora Zjednoczenia Gospodarki Komunalnej zakładała przyznanie podwyżki w wysokości 500 złotych, jednak to nie wystarczyło.We wtorek, 26 sierpnia do zajezdni autobusowej przy ul. Kraszewskiego przybyła większość motorniczych tramwajów i kierowców autobusów, którzy uprzednio pozostawili pojazdy w zajezdniach.
Podjęto rozmowy z dyrekcją MPK i prezydentem miasta Józefem Niewiadomskim. Kiedy to nie przyniosło rezultatu, wybrano czternastoosobowy komitet strajkowy z Andrzejem Słowikiem na czele. Był wówczas kierowcą autobusu w zajezdni przy ulicy Limanowskiego.
Komitet ogłosił listę 61 postulatów, m.in. zwiększenia ilości wolnych niedziel dla kierowców i motorniczych, poprawy funkcjonowania zakładowej służby zdrowia, sprawiedliwego rozdziału premii i nagród oraz poprawy warunków pracy, a tym samym wymiany przestarzałego taboru i dostępności części zamiennych.
W ślad za MPK do strajku przyłączyły się inne łódzkie zakłady pracy, m.in.: PKS, ZPB im. J. Marchlewskiego, Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Olimpia”, ZPB im. F. Dzierżyńskiego, Przedsiębiorstwo Transportu i Sprzętu Budowlanego i ZPP „Zenit”.
Strajk w MPK zakończył się oficjalnie 31 sierpnia o godzinie 19 po tym, jak Stoczni Gdańskiej podpisano porozumienia z komisją rządową. Po północy, 1 września 1980 roku autobusy i tramwaje ponownie wyjechały na ulice.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.