Sławomir Kalwinek, człowiek od zawsze związany z branżą filmową i słynną łódzką uczelnią artystyczną zazwyczaj działa w sytuacji niedoboru. Jego życiowe doświadczenie to ciągłe zmaganie się z brakiem sprzętu, funduszy, czasu. Wiele rzeczy trzeba robić na wczoraj, a braki w filmowym ekwipunku nadrabiać własną kreatywnością. W ten sposób przez lata Sławomir Kalwinek nauczył się funkcjonować w sytuacjach kryzysowych i to, co spotkało jego i całą uczelnię wiosną tego roku, nie było dla niego wielkim zaskoczeniem. Ot, kolejna kryzysowa sytuacja wymagająca jeszcze większej kreatywności, determinacji i konsekwencji.
Przed sesją wiosenną pierwszego roku reżyserii najważniejsi byli studenci. Wspólna dotychczasowa praca ostatnich miesięcy nie mogła pójść na marne i za wszelką cenę trzeba było studentom zorganizować sesję egzaminacyjną. Problem był o tyle skomplikowany, że uczelnie zamknięto na cztery spusty i nikt z profesorów nie mógł zaplanować sesji na żywo. Jedyna realna możliwość to komunikacja online, jednak w przypadku reżyserii, gdzie w tradycyjnej formie omawia się etiudy filmowe stworzone przez studentów, tego typu egzamin wydawał się do przeprowadzenia ekstremalnie trudny.
Wtedy do akcji wkroczył Sławomir Kalwinek. W poczuciu odpowiedzialności za studentów, widząc ich wielki artystyczny potencjał, szanując ich dotychczasową pracę oraz fakt, że niektórzy z nich przyjechali do Łódzkiej Filmówki z Ameryki czy Azji, wykładowca postanowił zrobić wszystko, by studenci mogli przystąpić do egzaminu. Jego zaangażowanie objęło więc wszystkie aspekty skomplikowanego projektu. Najpierw bowiem studenci powinni stworzyć filmowe dzieła przy pomocy sprzętu udostępnionego przez uczelnię. Trzeba więc było wysłać każdemu studentowi kamerę. Potem, po zrobieniu zdjęć, materiały filmowe ogromnych rozmiarów, liczonych w giga i terabajtach, trzeba było przesłać do pań montażystek. Te zaś powinny mieć w domu sprzęt komputerowy do montażu, na którym na co dzień pracują w uczelni. Sprzęt ten trzeba więc było dostarczyć im do prywatnego mieszkania - nowego miejsca pracy. Równolegle online odbywały się liczne konsultacje na linii student-opiekun. To wszystko stanowiło nie lada wyzwanie, wymagało ogromnej dyscypliny i konsekwencji, o kreatywności i optymizmie nie wspominając.
Kluczem do sukcesu w tym przypadku była znajomość technologii. Najtrudniejsze punkty misternego planu mogły być zrealizowane tylko dzięki doskonałej znajomości warsztatu filmowego opartego na najnowocześniejszych rozwiązaniach technicznych. Najważniejszym elementem planu był specjalnie napisany program komputerowy, który unifikował do jednego formatu wszystkie nadsyłane prace filmowe. Te bowiem tworzone były w bardzo różnych formatach i żaden dotychczasowy program komputerowy nie był w stanie przyjąć ich wszystkich do postprodukcji. Bez tego atutu cały plan ległby w gruzach. Tymczasem nie tylko udało się przygotować i pozyskać prace studentów, ale także odbyć sesję egzaminacyjną z udziałem szacownego grona profesorów i pochylić się nad każdą z przygotowanych etiud. Wszystko oczywiście online.
Najciekawsze jest zazwyczaj na końcu. Tak też było i w tej fascynującej historii: egzaminatorzy mieli możliwość obejrzeć kilkanaście bardzo dobrze przygotowanych prac przygotowywanych w niecodziennych, koronawirusowych warunkach. Zupełnie nowy kontekst sytuacyjny na niektórych twórcach i ich pracach wycisnął trwałe piętno, podobnie jak nietypowe dla uczelni konsultacje online. Nie, jak dotychczas, w uczelnianej kawiarni, ale właśnie przed monitorem komputera. Spiritus movens całego przedsięwzięcia bardzo ceni sobie tegoroczne prace studentów. Widzi w nich zapowiedź kolejnych, świetnych dzieł filmowych. W studentach docenia talent i pracowitość, umiejętność wydobycia maksimum efektu przy minimum możliwości. Jest zafascynowany historiami, które opowiadają i autentycznie cieszy się, że udało się im stworzyć coś naprawdę wartościowego.
Przykład sukcesu Sławomira Kalwinka pokazuje, jak wiele można osiągnąć w działalności twórczej przy odpowiednim zaangażowaniu, jasno wytyczonych celach i pomysłach na ich realizację. Opiekun studentów w sytuacji kryzysowej zachował się jak prawdziwy kreator, człowiek odważny i ciekawy nowych wyzwań, gotowy podjąć się czegoś, co dla innych z góry skazane było na porażkę. Wieloletnie doświadczenie w branży, stały osobisty rozwój związany z adaptacją w pracy artystycznej nowoczesnych technologii, trening przetrwania w sytuacjach kryzysowych oraz wzorcowa etyka zawodowa przynaglająca do pełnej opieki nad powierzonymi mu studentami sprawiły, że Sławomir Kalwinek udźwignął ciężar odpowiedzialności i zrealizował ambitny plan przeprowadzenia egzaminów. Dzięki niemu kilkunastu studentów może kontynuować studia i realizować ambitne plany kariery reżyserskiej. Bez determinacji opiekuna ścieżka rozwoju młodych artystów mogłaby zostać brutalnie przerwana.
***
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.