Na grzbiecie "Katarzyny", czyli spacer śladem tunelu pod Łodzią [ZDJĘCIA]

Plac budowy tunelu od strony ul. Ogrodowej wygląda jak każdy inny.

Plac budowy tunelu od strony ul. Ogrodowej wygląda jak każdy inny.

Żeby zejść do tunelu, trzeba pokonać całe mnóstwo metalowych schodów. Stopnie są wąskie i niewygodne, na każdym z przęseł podczas schodzenia może być tylko jedna osoba. Najpierw schodzimy na głębokość 17 metrów i zatrzymujemy się na "grzbiecie" maszyny drążącej.

Żeby zejść do tunelu, trzeba pokonać całe mnóstwo metalowych schodów. Stopnie są wąskie i niewygodne, na każdym z przęseł podczas schodzenia może być tylko jedna osoba. Najpierw schodzimy na głębokość 17 metrów i zatrzymujemy się na "grzbiecie" maszyny drążącej.

Żeby zejść do tunelu, trzeba pokonać całe mnóstwo metalowych schodów. Stopnie są wąskie i niewygodne, na każdym z przęseł podczas schodzenia może być tylko jedna osoba. Najpierw schodzimy na głębokość 17 metrów i zatrzymujemy się na "grzbiecie" maszyny drążącej.

Żeby zejść do tunelu, trzeba pokonać całe mnóstwo metalowych schodów. Stopnie są wąskie i niewygodne, na każdym z przęseł podczas schodzenia może być tylko jedna osoba. Najpierw schodzimy na głębokość 17 metrów i zatrzymujemy się na "grzbiecie" maszyny drążącej.

- Podczas budowy w pierwszej kolejności powstają ściany szczelinowe, potem są stawiane belki stropowe, na których opiera się cała konstrukcja - tłumaczy kierownik robót.

Średnica wiertła "Katarzyny" ma ponad 13 metrów.

Żeby łatwiej jej było przeciskać się pod ziemią, grunt jest zamieniany w rodzaj zawiesiny, która równoważy ciśnienie wywierane na maszynę.

Sam tunel mierzy 12 metrów i 70 centymetrów szerokości.

Podziemny plac budowy robi wrażenie.

Robotnicy nie wychodzą na przerwy na powierzchnię - zajęłoby to zbyt dużo czasu. Muszą więc na dole mieć całe zaplecze socjalne - od miejsc, gdzie można odpocząć i coś zjeść, po toalety.

"Katarzyna" wierci z prędkością 15 metrów na dobę. Na ścianach natychmiast są układane betonowe elementy, które je wzmacniają. Na jeden ring - czyli obrót maszyny - trzeba 8 takich elementów. Każdy z nich waży 9 ton.

Przechodzimy na tyły maszyny drążącej i patrzymy w głąb gotowego już odcinka tunelu.

Ruszamy nim w stronę ul. Drewnowskiej, gdzie znajduje się wyjście na powierzchnię.

Na dnie tunelu jest trochę wody i błota, trzeba uważać, żeby się nie poślizgnąć.

Na dnie tunelu jest trochę wody i błota, trzeba uważać, żeby się nie poślizgnąć.

Na dnie tunelu jest trochę wody i błota, trzeba uważać, żeby się nie poślizgnąć.

Na dnie tunelu jest trochę wody i błota, trzeba uważać, żeby się nie poślizgnąć.

Na dnie tunelu jest trochę wody i błota, trzeba uważać, żeby się nie poślizgnąć.

Spacer jest długi, choć wybudowany fragment obiektu nie jest imponujący - ma nieco ponad kilometr.

Gdy idziemy, kierownik robót wskazuje na czujniki, które informują o wszelkiego rodzaju ruchu odbywającym się w tunelu.

Spacer jest długi, choć wybudowany fragment obiektu nie jest imponujący - ma nieco ponad kilometr.

Na dole jest dość zimno, gdy dochodzimy do wyjścia, temperatura szybko się podnosi.

Na dole jest dość zimno, gdy dochodzimy do wyjścia, temperatura szybko się podnosi.

To koniec spaceru, trzeba jeszcze tylko wydostać się na powierzchnię. Mniej zmęczeni idą schodami, które wyglądają dokładnie tak, jak te, którymi schodziliśmy.

To koniec spaceru, trzeba jeszcze tylko wydostać się na powierzchnię. Mniej zmęczeni idą schodami, które wyglądają dokładnie tak, jak te, którymi schodziliśmy.

To koniec spaceru, trzeba jeszcze tylko wydostać się na powierzchnię. Mniej zmęczeni idą schodami, które wyglądają dokładnie tak, jak te, którymi schodziliśmy.

Nawet jeśli ktoś ma lęk wysokości, trudno mu oprzeć się ostatniemu spojrzeniu z góry na budowany tunel.

Nawet jeśli ktoś ma lęk wysokości, trudno mu oprzeć się ostatniemu spojrzeniu z góry na budowany tunel.

Nawet jeśli ktoś ma lęk wysokości, trudno mu oprzeć się ostatniemu spojrzeniu z góry na budowany tunel.