Rok 2019 był rekordowo ciepłym rokiem w Łodzi

Rok 2019 był rekordowo ciepłym rokiem w Łodzi

Interesująco wygląda wykres średnich temperatur w poszczególnych dekadach (10-leciach) w Łodzi. Wygląda na to, że tempo wzrostu temperatur jednak rośnie i osiągnęło wartość 0,7C/10lat, podczas gdy w poprzednich dekadach utrzymywało się na poziomie 0,2-0,5C/10lat.

Na tak wysoką średnioroczną temperaturę wpłynął praktycznie brak miesięcy chłodnych (jedynie maj okazał się być nieznacznie poniżej średniej wieloletniej) oraz kilka miesięcy ekstremalnie ciepłych, w tym przede wszystkim rekordowy czerwiec oraz bliskie rekordów marzec i listopad. Na wykresie temperatury średniej 7-dniowej widzimy szereg okresów, w którym średnia ta przekracza dotychczasowe maksima (5-7.03; 4-5.06; 7-18.06; 22-24.06; 27-29.06; 25.09-02.09; 16-19.10; 18-19.11; łącznie 38 dni) oraz tylko jeden okres poniżej minimów (6-7.05; 2 dni).

Najwyższe absolutne temperatury maksymalne odnotowano w tym roku dość nietypowo, bo już w czerwcu: 30.06: +36,3C oraz 26.06: +36,0C. Były to jednocześnie łódzkie rekordy czerwcowych temperatur, dotychczasowy - +35,4C – pobity został od razu dwukrotnie.
Odnotowano 22 dni z temperaturą maksymalną >= 30C – od 10. czerwca do 1. września.
Najniższą temperaturę w Łodzi w 2019r. zmierzono 7. stycznia: -14,4C. Zaledwie w dwa dni temperatura minimalna spadła poniżej -10C – wspomnianego 7.01 oraz 20.01. Warto odnotować jeszcze bardzo późne majowe przymrozki (-2,2C 08.05) oraz bardzo chłodne lipcowe noce – 15.07 temperatura spadła do +4,6C (do rekordu lipcowego chłody zabrakło zaledwie 0,4C).

Wszyscy chyba zauważyli, że był to bardzo suchy rok. Roczna suma opadów wyniosła 384,0mm, co jest drugim najbardziej suchym rokiem w historii pomiarów w Łodzi (najsuchszy był rok 1959 – 366,9mm). Porównując go do średniej wieloletniej (569,0mm) spadło w tym roku niemal dokładnie o 1/3 wody za mało. Pamiętać też należy, że o suszy decyduje nie tylko wysokość sumy opadów, ale także ich rozkład (opady z gwałtownych burz szybko spływają nie wsiąkając głębiej w glebę) oraz temperatura powietrza i usłonecznienie (gdyż zwiększają parowanie).
Pomimo bardzo suchego roku nie widać jednak w dłuższej perspektywie czasowej jednoznacznej tendencji zmiany ilości opadów. Jeżeli już, to ich coraz większy rozrzut. W ostatnich latach mieliśmy bardzo niskie sumy opadów (2019, 2015), jak też bardzo wysokie (2016 i rekordowy 2017 – 831,8mm). Widać zatem, jak bardzo ważna może okazać się w kolejnych latach retencja wody, chroniąca jednocześnie przed podtopieniami.

Patrząc na rozkład miesięczny sum opadów widać, iż zaledwie dla trzech miesięcy przekroczyły one średnią (styczeń, luty oraz wrzesień), natomiast w czerwcu suma opadów była rekordowo niska – zaledwie 7,4mm (zaledwie 11% czerwcowej normy), co w połączeniu z także rekordowo wysokimi temperaturami zapoczątkowało ogromną suszę.

Najwyższe dobowe sumy opadów w 2019r. nie są imponujące: 09.09 – 27,8mm, 20.08 – 21,6mm.

Wiatr – jakby w tym roku delikatnie przyspieszył, wiejąc z prędkością średnią  3,28 m/s. Mocniejszy ostatnio był 5 lat temu. Najsilniejszy średni dobowy wiatr zmierzono we wrześniu (30.09 -8,0m/s) oraz w marcu: 5. i 16. (też po 8,0m/s). Najsilniejsze chwilowe porywy wiatru zmierzono w trakcie burzy 27. lipca: 26,3 m/s (95 km/h) oraz 21. maja: 24,2m/s (87km/h). Obyło się bez większych strat w mieście.

A na koniec jeszcze ciekawostka: suma usłonecznienia wyniosła w 2019r. 2063h, co daje historycznie drugi najwyższy wynik, zaraz po roku… 2018 (2153h). Średnia z lat 2000-2018 wynosi zaledwie 1793h… Czyżby i tutaj również szykował nam się nowy trend?
Rekordowo dużo słońca mieliśmy w ubiegłym roku w lutym (129h) oraz oczywiście w czerwcu (379h).