Obecnie dzięki zbiorom Muzeum Miasta Pabianic można przenieść się w czasie i zobaczyć jak miasto wyglądało kiedyś. Archiwalne zdjęcia prezentują nie tylko wiele zabytkowych budowli, ale również ulice i place, które niegdyś stanowiły wizytówkę miasta. Możecie je zobaczyć w galerii artykułu.
Dla tych, którzy nie wiedzą za wiele o historii Pabianic, prezentujemy krótki zarys historyczny.
Początki osadnictwa
Pierwsze doniesienia o osadnictwie na terenach dzisiejszych Pabianic pochodzą z X i XI wieku. Najprawdopodobniej na początku swojego istnienia, Pabianice były niewielką osadą śródleśną, znajdującą się na rzeczką Dobrzynką - lewy dopływ Neru o długości 25,5 km. Możliwe, że nazwa miasta została zaczerpnięta od założyciela osady, który nosił imię Fabian (Pabian). Imię to było dość popularne w sąsiednich Czechach.W drugiej połowie XII wieku Pabianice stały się posiadłością kościoła krakowskiego. Najprawdopodobniej to wydarzenie miało związek z księciem Władysławem Hermanem oraz jego żoną księżniczką czeską Judytą. Książę przekazał osadę Pabianice wraz z okolicznymi terenami zwanymi Chropy (tereny podmokłe, bagienne) kościołowi w celu wybłagania narodzin potomka. Darowizna oraz modły zostały wysłuchane, gdyż w 1085 lub 1086 roku książę wraz z księżniczką mogli cieszyć się narodzinami syna - późniejszego Bolesława III Krzywoustego.
Nie mniej zważywszy na odległość Pabianic od Krakowa, miasto podupadło. Jan Długosz niegdyś napisał o Pabianicach, że: "częściej okoliczny zwierz dziki za legowisko obierał, aniżeli dotykał pług rolnika".
Okres I Rzeczypospolitej
Na przełomie XVI i XVII wieku Pabianice zamieszkiwało zaledwie 1100 mieszańców. Ówcześnie miasto posiadało jedynie zabudowę drewnianą i było zlokalizowane wzdłuż starego traktu, biegnącego z Krakowa do Łęczycy (obecnie jest to ulica Warszawska). Podobnie jak w wielu innych ośrodkach miejskich, mieszkańcy Pabianic zajmowali się głównie uprawą ziemi. Oprócz drewnianego ratusza, renesansowego zamku i kościoła parafialnego Św. Mateusza, w mieście znajdowały się również cechy rzemieślników między innymi kołodziejów, kowali, piekarzy, rzeźników, sukienników oraz szewców.
Rozwój przemysłowy za czasów Królestwa Polskiego
Od momentu włączenia Pabianic w dezyderaty Królestwa Polskiego, miasto przeżywało prężny rozwój przemysłowy, głównie dzięki zakładom włókienniczym i sukienniczym. Okoliczne lasy, rzeczki oraz grunty pozwoliły na rozbudowę terenu pod kątem industrializacji. Początkowo do miasta zaczęli zjeżdżać osadnicy z wiosek znajdujących się nieopodal. Sytuacja ta nabrała tempa w latach 20 XIX wieku, kiedy wykwalifikowani włókiennicy oraz sukiennicy przybywali do miasta, zachęcani darmowymi działkami pod rozbudowę swojego nowego miejsca zamieszkania, oraz ulgami podatkowymi.Zaraz przed wybuchem I wojny światowej w 1914 roku Pabianice rozrosły się do liczby 48 tys. mieszańców i były jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.