Czwartek z historią: Tor wyścigów konnych na Rudzie Pabianickiej. Zobacz, jak czas wolny spędzała łódzka elita

Kilka dni temu pokazaliśmy wam, jak wygląda teren wokół dawnego toru konnego w Rudzie Pabianickiej. Miejsce, które przed wojną było dumą Łodzi, dziś przypomina wysypisko śmieci. 

Czytaj również:   Historyczne dla Łodzi miejsce zamienione w wysypisko śmieci. Wstyd! Kto ma to posprzątać?

Czwartek z historią: Łódzki tor wyścigów konnych. To miejsce przyciągało tłumy 

Dzięki informacjom z Łódzkiej Organizacji Turystycznej wiemy, że ta historia zaczyna się w XIX wieku, kiedy to w połowie lat dziewięćdziesiątych założono w Łodzi Towarzystwo Zachęty Wyścigów Konnych. Inicjatorem budowy toru do wyścigów konnych był syn łódzkiego fabrykanta Juliusza Heinzla – Juliusz Teodor Heinzl.

 - Łodzi Towarzystwo Zachęty Wyścigów Konnych skupiało elitę miasta m.in. bogatych przemysłowców: Heinzla, Poznańskiego, Johna, Geyera, Barcińskiego. W gronie tym również znajdowali się polscy hrabiowie, m.in. Skarbek, Potocki, Zamoyski.  Łódzka burżuazja miała w sobie żyłkę sportową i aspiracje dołączenia do elit. Nic bardziej nie nadawało się do awansu społecznego jak konne wyścigi. Pierwszy łódzki tor miał powstać na terenach Julianowa i Marysina. Ostatecznie wybrano teren pól w niedalekiej Rudzie Pabianickiej (dziś kwartał ulic: Wyścigowa, Długa, Konna i Ksawerowska) - informuje Łódź Travel. 

Na powstałym w 1902 roku hipodromie odbywały się regularne zawody, które ściągały tłumy nie tylko z okolicy, ale i z Warszawy i innych miast.

W 1905 r.  organizację zawodów zawieszono  ze względu na wybuch rewolucji. Powrócono do nich w 1907 r. Wówczas też tor wyścigowy utwardzono i zorganizowano trybunę. 

ŁOT przypomina, że to za sprawą inżyniera Gerlicza, dyrektor łódzkich tramwajów dojazdowych w 1928 roku  od ul. Pabianickiej, obecnymi ulicami Długą i Wyścigową doprowadzono szyny tramwajowe do samego hipodromu, aby ułatwić dojazd widzom specjalnym tramwajem. Goście przyjeżdżali również na to wydarzenie powozami, bryczkami a ci najbardziej zamożni własnymi autami. Publiczność przychodziła tłumnie, bo na wyścigach trzeba było się pokazać i „obstawić” gonitwę.

Czytaj również: Czwartek z historią: To przejście podziemne w centrum Łodzi zniknęło 10 lat temu. Pamiętacie je jeszcze?

Na terenie hipodromu można było napić się kawy i herbaty w bufecie. Goście mieli również, za drobną opłatą, możliwość popływania łódkami po stawie znajdującym się w parku przy budynku zarządu. Teren wyścigów był miejscem spotkań łódzkiej elity oraz bogatych przedsiębiorców z Rudy takich jak rodziny Obermanów, Kiorhassanów, Łapczyńskich, Niewiejskich, Stefańskich i Kołakowskich - wylicza Łódź Travel. 

Jak wyglądały cała organizacja zawodów? Doskonale opisuje to łódzki dziennikarz Zygmunt Bartkiewicz, który napisał: „Mają kolor te łódzkie wyścigi. Barwne choć nie zawsze z dobrym gustem ustrojone panie, ogniste kurtki panów dżokejów, połyskliwe końskie kadłuby. Nad nimi pełnia powietrza i blasków, spodem przestrzeń zieleni. Pań urodziwych, a nawet wdzięcznych w mowie i ruchach na tym nowym torze sporo. I młodych, i świeżych, i niewinnych i winnych. A obok mężowie i ojcowie. Gwar na trybunie sędziów i prasy. Zatargów i nieporozumień mnóstwo, bo z różnych żywiołów zebrany tłum, trudno się godzi. Rojno szumnie i gwarno. Piwno, szampańsko. Dziedzice firmy i fortuny rozprawiają przy bufecie szeroko. Od czasu do czasu „witz" jakiś w tłumie padnie, grzmot śmiechów go wita".

Czytaj także:  Łodzianie przegonili organizatorów Audioriver z parku na Zdrowiu. Zobacz, to miejsce na czarno-białych zdjęciach

Wybuch I wojny światowej w 1914 r. przerwał działalność rudzkiego toru wyścigów konnych. Ponownie został on otworzony dopiero w 1926 r, jednak wybuch II wojny na stałe zamknął już rozdział pod tytułem "działalność łódzkiego hipodromu". Obecnie jest to teren zaniedbany a budynki zarządu są w całkowitej ruinie. 

Źródło: Łódź Travel.